Jak się dogadać z nastolatkiem? - recenzja psychoterapeutki

Książka pt. „Jak się dogadać z nastolatkiem?” Michelle Icard powinna stać się obowiązkową lekturą dla wszystkich rodziców nastolatków (11-15 lat), którzy chcą w sposób mądry i wspierający towarzyszyć swoim dzieciom w kilkuletniej podróży zwanej „dojrzewaniem”.

Pozycja ta jest również godna polecenia profesjonalistom świadczącym pomoc młodzieży i rodzicom, psychologom, pedagogom, lekarzom psychiatrii, a także studentom szkoleń kształcących przyszłych psychoterapeutów dzieci i młodzieży.

Wspomniana pozycja nie tylko pomaga zaciekawić się światem wewnętrznym nastolatka, ale także stanowi ukojenie dla wielu lęków z którymi każdego dnia zmagają się ich opiekunowie.

Bogate doświadczenie kliniczne pani Michelle Icard pozwala przyjrzeć się procesowi dojrzewania z wielu stron. Książka w sposób przystępny, a zarazem profesjonalny prezentuję wielowymiarowość procesu dorastania. Poczynając od perspektywy szeroko rozumianej normy rozwojowej, poprzez aspekty najnowszych badań w zakresie neuronauki, a kończąc na praktycznych wskazówkach i sugestiach związanych z tym, jak rozmawiać i rozumieć nastolatka.

Książka w esencjonalnej formie zawiera opis kilkunastu trudnych, a zarazem ważnych tematów, które rodzic może, a nawet powinien poruszyć ze swoim nastoletnim dzieckiem. Zaczynając od tego, jak rozmawiać o relacji rodzic-dziecko, poprzez nastoletnie przyjaźnie, kwestie dotyczące cielesności, seksualności, odżywiania, używania substancji psychoaktywnych oraz tematy nastoletniej impulsywności, samookaleczania się i samobójstw. Książka porusza także kwestię pomocy dziecku w wyborze jego drogi zawodowej.

Aspektem, który z pewnością zainteresuje wielu rodziców będzie temat technologii i używania elektroniki przez nastolatków. Przytaczając słowa M. Icard „dzieci nie kochają technologii dla niej samej, ale za to, że pozwala im nawiązać kontakt z innymi ludźmi, prowadzić rozmowy i daje dostęp do tego, co fascynuje”.

Częstą przeszkodą w bezpiecznej relacji rodzica z dzieckiem jest ogromny lęk rodzica o to, że ich dziecko będzie podejmowało błędne decyzje życiowe. Paradoks polega na tym, że podejmowanie rozsądnych decyzji, wymaga praktyki. Dziecko potrzebuję i chce doświadczać zarówno dobrych, ekscytujących jak i czasem raniących i rozczarowujących doznań. „Dlatego najlepsze, co mogą zrobić rodzice, to pomóc im je właściwie ocenić i przeanalizować. A to jest możliwe tylko poprzez szczerą rozmowę” – jak twierdzi w swojej książce pani Icard.

Na koniec zacytuję ważne zadanie autorki zawarte w niniejszej książce:

„Wyniki badań i zdrowy rozsądek podpowiadają, że dzieci, które potrafią swobodnie rozmawiać z opiekunami o swoich problemach, są zdrowsze, szczęśliwsze, odporniejsze psychicznie i mają większe szanse na udane życie osobiste i zawodowe”.

Opracowała: Anna Gryczewska-Jowsa, psycholog, psychoterapeuta z Ośrodka ReGeneRacja specjalista psychoterapii dzieci i młodzieży.